Hasan Dag - Uzulme Dün gece seninle uzun uzun konuştum Karşımda değildin sadece sesini duydum İnceden sancının hüznünde boğuldum Acıyan sol yanımın sessizliğinde soldum Dönüp dönüp sana yapma diye yalvardım Sen görmedin ama gözyaşlarımı içime akıttım Ben değil miydin geceleri yolarını beklediğim Yokluğunda cehenem azabında sancılar çektiğim Olmazsan olmazımdın aşkınla böyle yanmazdım Sevmeseydim seni sevdanla bir dünya kurmazdım Basıp gidiyorsun üstümden ezip gittiğin kaldırımındım Gözyaşlarımı akıt sanda canıma can diye sardığımdın Yağmur gibi yağmadım mı üstüne karşılık beklemeden Dilime sürgülerin mandalını vurup çekip giderken Gönül kapımda el izlerin bastığın yüreğimde ayak izin Hiç biri acıtmıyor da içimi boynu bükük kalışım neden Darağacına asılı ruhumun taburesini altından çekerken Bir çınar gibi yüreğime balta vurulmuş dermansızım ben Sesim çıkmaz zindanlarda sen soluğumu kesmişken Hani aşk üç ayak üstüne dururdu ne yazık yanıldın sen Hangi gün gözlerinden başka gözlerime bir ışık gömdüm Bir senden alev aldım bir sana yandım bir sende söndüm Rüzgârlar savurur küllerimi süpürür senden kalan eserimi Alt tarafı mahzun bir sevdaydı kaldırımlara atılıp ezilen Ömrüm bir deryaydı hiç bıkmadan yolarında gezen Dolup dolup sana akıyorum hiç usanıp tükenmeden Kapında köle yapsan gönül bağından her gün kovsan Sevdam saman alevi değil her gün yanıp yanıp sönen Zor geldi aşkın yükü sana canımın içi seni taşıyamam Salı ver üstüme suçun en ağır yükünü sana kıyamam Aşkından dağları aşmadım mı geceyi gündüze katmadım mı? Sen üzülme diye sevdanın kefenini yüreğime sarmadım mı? Ne adım kalır yıkılan yürek şehrinde nede sanım Duymayacaksın artık benden ne bir ses ne nefes Hatıralar solgun gözlerimde bir gülücükte kalır Dilinde saklı kör bıçakla düşünmeden kalbime batır Zaman seni de avutur yaralarıma kabuk bağlatır Unutursun el ele tutuştuğumuz göz göze geldiğimiz anları Bir günümüzü bir ömre sığdırdığımız zamanı unutursun Sen üzülme beni toprağa yar eder s